Dlaczego amber to nie czekolada czy też cynamon?

Bardzo smuci mnie to, że wśród polskich hodowców kotów norweskich nadal pokutuje mit, że bursztynowe norwegi to wynik fałszowania rodowodów.

Co rusz do mnie docierają informacje, że przecież bursztyny to wynik wprowadzenia do rasy kotów somalijskich. Pewnie ten mit pokutuje dlatego, że hodowcy, aby wiedzieć, czy mają do czynienia z nowym kolorem czy też do rasy wprowadzony został nowy kolor, zdecydowali się przeprowadzić krzyżówki testowe. Jak już pisałam w notce dotyczącej krzyżówek testowych, w 2000 roku w hodowli S*Kattbossens skrzyżowano kotkę norweską leśną amber S*Kattbossens Ludmilla (której kolor określono wówczas jako cynamonowy) z płowym (czyli rozjaśnionym cynamonem) kocurem somalijskim S*Walkabout`s Gibson Hot.

Przyjmijmy, że rzeczywiście koty bursztynowe to wynik fałszowania rodowodów i cofnijmy się do podstaw, czyli do zasad genetyki. Jak pisałam we wcześniejszych notkach, kolor cynamonowy jest recesywny zarówno w stosunku do czerni jak i do czekolady. Ze skrzyżowania dwóch cynamonów nie wyjdzie więc nic innego, jak tylko kot w kolorze cynamonowym (albo kot rozjaśniony do płowego)

Taką krzyżówkę ilustruje obrazek:

Przy połączeniu kota cynamonowego z kotem innego koloru (jeśli kot nie niesie cynamonu) nie mają prawa wyjść kocięta cynamonowe

Gdyby więc oba koty były cynamonowe, jak się wydawało, urodziłyby się kociaki cynamonowe (ewentualnie płowe, gdyby oba koty przekazywały potomstwu rozjaśnienie). No właśnie. Gdyby.

Z tego połączenia urodziły się… dwie koteczki. Czarna i niebieska.

Zatem ewidentnie mieliśmy tu do czynienia z taką sytuacją:

Ewentualnie taką (gdyby przyjąć wstępne założenie, że bursztyn to wynik cichego wprowadzenia do rasy koloru czekolady a los sprawił, że kocięta czekoladowe, zgodnie z przypadkowością statystyki, się nie urodziły):

 

Bezsprzecznie jednak kot w kolorze bursztynowym okazał się NIE BYĆ kotem cynamonowym. Oraz nie mieć nic wspólnego z somalijczykami, ponieważ somalijczyki występują jedynie w kolorze czarnym, niebieskim, cynamonowym i płowym. A ten dziwny kolor u kotów norweskich okazał się właśnie nie mieć nic wspólnego ani z kolorem cynamonowym, ani z rozjaśnionym cynamonem, czyli kolorem płowym.

Więc może ten kot był czekoladowy?

Kolejne, dokonane w 2002 roku w hodowli vom Arlesbrunnen, połączenie kotki z kolorem oznaczonym jako czekolada (Kalahari vom Arlesbrunnen) ze świętym kotem birmańskim (Orlando vom Dürrleberg) z kolei udowodniło, że oczywiście owe bursztynowe kocięta norweskie leśne są genetycznie czarne oraz, że kolor kotów amber nie zależy od locus C (ubarwienie birmańskie). Tytułem wstępu: koty birmańskie występują w kolorach: czarnym, niebieskim, czekoladowym, liliowym (rozjaśniona czekolada), rudym, kremowym oraz szylkretowym (czarnym, niebieskim, czekoladowym i liliowym). Zatem w tej rasie nie występuje cynamon i sytuacja jest jasna. Kot czekoladowy będzie miał tylko i wyłącznie dwa geny czekolady.

Bo oczywiście urodziły się 3 kociaki czarne i 1 niebieski (zero cynamonu, zero czekolady).

Czyli było tak:

 

 

Dwa kociaki uzyskane z tego miotu skrzyżowano ze sobą i oto co uzyskano:

Co zatem zrobiono?

 

Widzimy więc, że z takiego połączenia otrzymamy 75 procent kotów czarnych i 25 procent kotów czekoladowych (określając prawdopodobieństwo uzyskania kotów określonego koloru). I mniej więcej tak właśnie wyszło.

 

Gdyby kot amber był czekoladowy (a wiemy, że nie jest cynamonowy), oto co by uzyskano z krzyżówk z czekoladową świętą birmąi:

Ba, zapominając nawet o krzyżówkach testowych z somalijczykami, gdybyśmy połączyli kota czekoladowego z czekoladowym nosicielem cynamonu, to uzyskalibyśmy również same czekoladowe kocięta

Niestety. Jak widzimy po rezultatach krzyżówek testowych, kociaki po rodzicu czekoladowym i bursztynowym NIE URODZIŁY się czekoladowe. Urodziły się czarne.

 

W 2002 roku przeprowadzono jeszcze dwie krzyżówki testowe, łącząc ze sobą kota w kolorze amber i czekoladowego kota orientalnego długowłosego  (w hodowli van Moraja) oraz kota norweskiego w kolorze amber z czarnym złocistym persem. Potwierdziły one fakt, że nowe kolory u norwegów to zdecydowanie nie kolor czekoladowy (liliowy) ani cynamon (płowy).

 

Inna rzecz, że gdyby rzeczywiście kolor amber był po prostu czekoladą lub cynamonem wprowadzonym do rasy poprzez nielegalne krzyżowanie kotów, to dla określenia koloru kota wystarczyłoby kotu zrobić test genetyczny w stronę czekolady lub cynamonu… Tymczasem tak się nie da. Są osobne testy dla czekolady i cynamonu, a osobne dla koloru bursztynowego (amber). Dla zobrazowania tego podaję zrzut ze strony renomowanego laboratorium międzynarodowego.

To wszystko wynika z prostych zasad genetyki. Genetyki koloru czekoladowego, cynamonowego i bursztynowego (bursztyn zaś jest modyfikacją koloru czarnego), być może niedostatecznie znanej przez hodowców nfo.

Jednak, jeśli wypowiada się tonem mentorskim pewne tezy, to wypadałoby, aby tezy te miały uzasadnienie w podstawowych zasadach genetyki (przypominam, że to materiał podstawowy i obowiązkowy dla średnio ogarniętego hodowcy).

Przy pisaniu tego tekstu korzystałam z informacji zamieszczonych na stronach:

1. dr  Marca Peterchmitta http://norvegienambre.e-monsite.com/pages/ambre/un-peu-d-histoire.html
2. Hodowli Binala’s http://www.binalas.de/index.php/wissenswertes/alles-zum-thema-amber?start=1
3. Hodowli Agilis Cattus*PL http://www.agiliscattus.pl/podstawy-genetyki-kotow.html
4. Akademia Felinologii. Internetowy poradnik dla hodowców. http://www.felinologia.org.pl/nowy-kolor-bursztynowy/